top of page
Foto van schrijverJaap Luikenaar

De rechten van de partner

Bijgewerkt op: 8 jul. 2021

Als partner van een borstkankerpatiënt heb je talrijke verantwoordelijkheden. Van nature voel je je waarschijnlijk als eerste verantwoordelijk voor je patiënt en voor je gezin en, voor de informatie, ook voor de rest van de familie. Die druk van binnen en van buitenaf kan heel groot worden. Soms ook té groot en dreig je er aan onderdoor te gaan. Want je moet dit en je moet dat.


Je voelt het als een plicht. Maar behalve die zorgplichten heb je als partner natuurlijk ook rechten. Te midden van alle narigheid die er in de behandelingsperiode om je heen gebeurt, bestaan er toch ook rechten waar niemand aan mag tornen? Aangezien je die zorgplichten vrij snel uit je mouw kunt schudden en daardoor voorrang krijgen, lijken die partner-rechten veel minder vanzelfsprekend.

De Stichting Diagnose Kanker kwam ooit op het idee om aandacht te vragen voor de rechten van partners. Die rechten kun je vinden op de website van de stichting: www.diagnose-kanker.nl


Op basis daarvan heb ik voor mezelf maar eens een lijstje met tien partner-rechten samengesteld:


  1. Een partner heeft recht op liefde.

  2. Een partner heeft recht op privacy.

  3. Een partner heeft recht op ruimte en begrip.

  4. Een partner heeft recht op een respectvolle behandeling.

  5. Een partner heeft recht op informatie en uitleg door de behandelend arts.

  6. Een partner heeft recht op spreektijd tijdens het consult.

  7. Een partner heeft recht op een eigen aanpak van de zorg voor zijn patiënt.  

  8. Een partner heeft het recht om zelf het moment en de omvang van informatie aan anderen te bepalen.

  9. Een partner heeft recht op zorgverlof.

  10. Een partner heeft recht op vrije tijd en ontspanning.

Patiënt, behandelende en betrokken artsen en verpleegkundigen, familie en vrienden, collega’s op het werk en alle andere betrokkenen hebben de plicht deze tien ‘partner-rechten’ te respecteren.

Wat vind jij van dit lijstje? Ben ik misschien rechten vergeten. Of ga ik te ver met mijn eigen rechten en vrijheden. Misschien ben ik wel egoïstisch en zijn mijn wensen ondergeschikt aan die van de patiënt, omdat ik me nu eenmaal hoor aan te passen aan de situatie. In de hoop dat het tijdelijk is en dat het in de toekomst allemaal weer beter gaat? Ik hoor het graag.


Comments


bottom of page