Een beetje gorilla klopt zich met regelmaat op de borst om te laten zien wie hier de baas is. Of agressief. Of gewoon omdat-ie trots is op wat hij heeft gepresteerd, dan wel om indruk te maken op een apin. Met filmaap King Kong als het grote voorbeeld natuurlijk. Toch lijkt al dat stoere, opgeblazen gedoe genuanceerder te liggen dan we denken. Aap-onderzoekers concluderen namelijk dat er geen relatie lijkt te bestaan tussen hoe groot of dominant een mannetje is en hoe vaak hij op zijn borst slaat, of hoe lang hij dat volhoudt. Zijn tromgeroffel - zonder gebalde vuisten - voorkomt vooral veel vechtpartijen, zo las ik laatst in National Geographic
Tot zover de apen. Maar nu wij. Want partners van borstkankerpatiënten zouden zich in mijn ogen - uit trots - best eens wat vaker op de borst mogen slaan. (Hun eigen borst bedoel ik.) Want wat zij in de periode van de kankerbehandeling en de - vaak lange - herstelperiode daarna allemaal te verwerken krijgen, is niet mis. Toch hoor je hen daar nauwelijks over. Ik blogde er al meer over: partners klagen niet, ze zijn immers niet ziek en alle aandacht behoort naar hun patiënt te gaan. Hun eventuele sores valt in het niet bij alle kankernarigheid die de patiënt moet doorstaan.
hulpeloos aan de zijlijn?
Hoewel partners zich zelf vaak nutteloos en hulpeloos aan de zijlijn vinden staan, blijken zij in de praktijk wel degelijk een veel grotere steun en toeverlaat voor hun lief te zijn dan ze denken. Misschien een aardig onderwerp voor de redactie van National Geographic om eens 1000 borstkankerpatiënten te vragen naar de support die zij van hun partner ondervonden. Want ondanks dat partners van borstkankerpatiënten vaak in de schaduw staan, komt hij (soms een zij) er best goed vanaf als zijn patiënt ernaar wordt gevraagd tijdens een interview op radio, tv, in de krant of in een vrouwenblad.
duizend taken en taakjes
In mijn boek Man op de mammapoli schrijf ik veel over wat partners (inclusief ikzelf) zoal doen of kunnen doen. Om een beetje orde te scheppen in de tientallen partnertaken en -taakjes zou een onderverdeling er als volgt uit kunnen zien:
medische ondersteuning: samen naar ziekenhuis, artsenbezoek (incl. vragen voorbereiden en doorvragen bij onduidelijkheid), behandeling en alternatieven bespreken en aantekeningen maken, medicijnen check en wondverzorging
praktische hulp: huishouden, koken, boodschappen, familie & vrienden & werkgever informeren, bezoek regelen, chauffeur spelen, bloemen/cadeautje kopen
mentale support: luisteren (!), lief zijn en houden van, aandacht geven, activeren, opbeuren, gerust stellen, toekomstige gevolgen bespreken, plannen maken, stimuleren, eropuit trekken en samen lachen
voor apegapen
Best een pittig activiteitenlijstje dus. Volop reden om je tussen de bedrijven door gewoon zelf eens flink op de borst te kloppen. Temeer daar ook jij onverwacht met kanker wordt geconfronteerd en er nooit voor hebt doorgeleerd. En het ook in jouw leven diep ingrijpt. Kortom: al gaat het in de borstkankerperiode soms fout en sta je voor aap, schrik je je een aap of lig je voor apegapen… als partner doe je het allemaal toch maar voor je lieve patiënt!
Wat vind jij van zo een onderverdeling van partner-taken? Misschien heb je een betere. Laat het me weten via een mailtje naar j.luikenaar@gmail.com
Gorilla-foto: Dian Fossey, Gorilla Fund